Via een verwijzing van de huisarts kwam ik in contact met Arjanne van Voorst van Houvast na Verlies. In het begin hebben we veel gesproken over mijn verlies, ik heb veel gehuild en daar was alle ruimte en geduld voor. Door de begeleiding en begrip kreeg ik meer en meer het gevoel dat mijn gedachten en gevoelens normaal zijn, dat deze er gewoon mogen zijn. Arjanne gaf mij het vertrouwen dat ik hier doorheen zou komen en dat het ‘beter zou worden’. Het wordt nooit meer als vroeger, maar het wordt anders, leefbaar.
Ik was erg bang om mij niet meer intens verdrietig te voelen, want in die pijn en het verdriet voelde ik de aanwezigheid van wat ik had verloren. Tegelijk drukte juist dit intense verdriet mij neer en kwam daarmee niet vooruit. De gesprekken, verschillende opdrachten en het maken van een beeltenis van mijn gewonde deel en mijn overlevingsdeel leerde mij mijn pijn en verdriet onder ogen te zien en te accepteren.
We hebben gewerkt uit een boek over het accepteren van leven in zijn volheid, de leuke en de moeilijke dingen. Dit boek heb ik doorgelezen, de opdrachten gemaakt en deze samen met Arjanne besproken. Ik heb geleerd om los te laten en dingen die ik eerder als een gegeven (feit) aannam te zien als een gedachte waarbij er niet geoordeeld hoeft te worden. De gedachte los te laten. Ik heb geleerd in het ‘hier en nu’ te leven. Ik heb nagedacht over wat werkelijk belangrijk voor mij is, mijn waarden. Want die zijn van mij, met of zonder al mijn verlies. Vanuit die waarden weet ik wie ik was en ben en daaruit probeer ik weer verder te leven. Dat lukt niet altijd, maar het is ‘beter geworden’ en ik leef weer. En voor dit volhardende vertrouwen, ook in mij, ben ik Arjanne dankbaar.’
Eveline Roseboom